in klinieken

langs de oren maar ook nog langs alle poriën
van bleekgeteerde huid stromen beelden van
dokters, drukke dokters, té drukke dokters.

vocht drenkt zich in wit onderlaken. volle
verpleegsters vervangen het, draaien het
lichaam om als een muntstuk in hun handen.

niets is er van spraak. het sterven dringt zich op
als verafschuwde reclame en we plooien. beetje
bij beetje vermurwen we, worden wormen.

Een gedachte over “in klinieken

Geef een reactie op Anonymous Reactie annuleren